شمش فولادی اولین محصول قابل حمل و جابه‌جایی به دست آمده از فرایندهای فولاد‌سازی (پس از استخراج آهن و تولید فولاد خام) است که به‌صورت جامد و در ابعاد قابل حمل می‌باشد. در حقیقت فرایند شمش سازی یکی از فرایندهای میانی نورد فولادها است که ماده‌ی اولیه‌ی صنایع پایین‌دستی محسوب می‌شوند. شمش سازی، در اثر انجماد فلز مذاب در قالب انجام می‌شود و چندین هدف را دنبال می‌کند.
شمش فولادی (ingot) قطعاتی مستطیلی بوده که اغلب سطح مقطع آنها به دلیل قالب‌گیری دستی، سهولت در خارج کردن از قالب و حمل و نقل آسان مطابق شکل 1 به صورت ذوزنقه بوده و طول هر شاخه حداکثر به دو متر می‌رسد. این محصول عموماً در کارگاه‌های کوچک تولید می‌گردد.
در صنایع بزرگ فولادی عموماً واژه شمش فولادی به انواع بلوم، بیلت یا اسلب اطلاق می‌گردد. همچنین شمش‌ها دارای گریدهای مختلفی از جمله ( استاندارد روسی ) ، ) استاندارد DIN آلمان ) است که با وجود درصدهای مختلف از عناصر گوناگون موجود در فولاد دارای خواص مکانیکی متفاوت مثل انعطاف‌پذیری، خمش، کشش و پیچش بوده و کاربردهای متنوعی را می‌طلبد.
عمده کاربرد شمش فولادی و بیلت در حوزه‌ی تولید تیرآهن، مفتول، میلگرد (ساده و آجدار)، نبشی و ناودانی و سپری (فابریک)، لولههای بدون درز و مانیسمان و سایر مقاطع است. تختال که یکی از مهم‌ترین محصولات فولاد خام محسوب می‌شود به‌عنوان ماده‌ی اولیه‌ی فرایندهای نورد گرم و سرد جهت ساخت ورق‌های فلزی، صفحه، نوارهای فلزی، کلاف و کویل‌ها و همچنین ساخت لولههای درزدار، تیوب‌ها، نبشی و ناودانی پرسی استفاده می‌شود